Ahşap bir konağın zırıncıyarak açılan ihtiyar kapısından içeriye girdi. Kapının acısını umursamadan telaşla odasına çıktı. Aralık kalan kapının sesi, rüzgârın etkisiyle ağlamaklı iniltiler çıkarıyor ve sesi bütün eve yayılıyordu.
İçerideki yatalak anasının hali,
kapının durumundan daha ağırdı.
Onu da umursamadan odasına çıktı.
Hızlı hızlı bavulunu hazırlıyordu.
Bir anda oluşan derin sessizlik, ince bir kulak çınlamasına dönüştü ve zaman durdu sanki. Kapının sesi kesilmişti, anasının sesi de…
Elindeki tahta bavul adeta alev ve tüm bedenini tutuşturmaya başladı. Dizlerinin üzerinde yere yığıldı.
Yüreği gibi gözleri de yandı, ağlayamadı.
Sevgili Sultanım, Mehmed Vahîdeddîn Han Hazretlerinin Aziz Ruhuna…
© Ali Osman Yıldırım, 2025 | 📷 Instagram | ✖️Twitter